Filmrecensies

De duikklok en de vlinder

2024

Gezond verstand zegt:

leeftijd 16+ (ik) Ondertiteld drama neemt het perspectief van een verlamde mens in.

PG-13
2007
114 minuten

Sparen Film beoordelen Delen Kijk of koop

Ouders zeggen:

Nog geen beoordelingenVoeg uw beoordeling toe

Kinderen zeggen:

leeftijd 15+ Gebaseerd op 3 beoordelingen Profiteer nu

Zoeken naar streaming- en aankoopopties...

Common Sense is een non-profitorganisatie. Uw aankoop helpt ons onafhankelijk en reclamevrij te blijven.

Miste deze recensie iets over diversiteit?

Onderzoek toont een verband aan tussen het gezonde gevoel van eigenwaarde van kinderen en positieve, diverse representaties in boeken, tv-shows en films. Wil je ons helpen hen te helpen?

kun je op mijn fluitje blazen schatje betekenis?

Wat ouders moeten weten

Ouders moeten weten dat dit Franse ondertitelde drama een redelijk verfijnde, hoewel repetitieve kijk biedt op het gezichtspunt van een enkel verlamd personage. De camera neemt zijn zeer beperkte perspectief (door één oog) en toont zijn wellustige fantasieën en flashbacks (waaronder enkele gepassioneerde tongzoenen). Er zijn herhaalde shots van decolleté en vrouwenbillen, evenals zowel blote borsten als billen (en, in een niet-seksuele scène, mannelijke geslachtsdelen). In voice-over vertelt de hoofdpersoon over zijn gebrek aan mobiliteit en actieve verbeeldingskracht, inclusief zijn verlangens naar seks en, af en toe, de dood.

Blijf op de hoogte van nieuwe beoordelingen.

Ontvang wekelijks volledige beoordelingen, beoordelingen en advies in uw inbox. Abonneren

gebruiker reviews

Ouders zeggen:
Kinderen zeggen:

Volwassen Geschreven door Dorrk 9 april 2008 niet beoordeeld voor leeftijd

Zeer ontroerende film, maar heeft meer seksinhoud dan de officiële recensie suggereert, in flashbacks van het leven van de hoofdpersonages vóór de beroerte, inclusief naaktmodellen op foto's... Rapporteer deze recensie Volwassen Geschreven door catarata24 9 april 2008 niet beoordeeld voor leeftijd

Dit is meer een recensie van de inhoud die ik verwerpelijk vond voor de beoordeling, dan een recensie van de film zelf. Ik heb de recensie hier gelezen voordat ik... Rapporteer deze recensie

Voeg uw beoordeling toeAlles zien .

Tiener, 15 jaar oud Geschreven door Saad1Khan 16 november 2014 leeftijd 15+

ik bedoel het echt prima

Prima, maar niet voor meisjes of jongens onder de 15 jaar, bevat scènes met een naakt mannelijk karakter en vrouwen die strakke outfits dragen die decolleté blootleggen. Rapporteer deze recensie Tiener, 14 jaar oud Geschreven door BestPicture1996 16 februari 2010 leeftijd 14+

Eerste buitenlandse film gezien

'The Diving Bell and the Butterfly' is een grafische film, helemaal niet gericht op kinderen. Ik keek ernaar vanwege alle nominaties voor prijzen, het was verzameli... Lees verder Rapporteer deze recensie

Voeg uw beoordeling toeAlles zien 3 kinderrecensies .

Wat is het verhaal?

Aan het begin van THE DIVING BELL AND THE BUTTERFLY krijgt Jean-Dominique Bauby (Mathieu Amalric) verwoestend nieuws terwijl hij uit een coma ontwaakt:Elle Franceredacteur heeft op 43-jarige leeftijd een verwoestende beroerte gehad, waardoor zijn 'locked-in-syndroom' ontstond - volledige immobiliteit vergezeld van volledig begrip. De film van Julian Schnabel volgt de contouren van Bauby's memoires en vertelt over zijn vroegere playboy-leven terwijl hij rekening houdt met zijn huidige toestand. Het enige communicatiemiddel van de voormalige redacteur is zijn linkeroog, waarmee hij nog kan knipperen.

Is het goed?

Warpy groothoeken en smoezelige pastelkleuren bootsen Bauby's desoriëntatie na en wonnen Schnabel-regieprijzen in Cannes en de Golden Globes. Hoewel de aanpak kunstzinnig is, is het ook een gimmick. Het kan vervelend zijn als de composities Bauby's subjectieve kijk op het vrouwenlichaam suggereren, maar de verschuivingen tussen verleden en heden - zoals wanneer Bauby zich herinnert dat hij zijn bejaarde vader (Max von Sydow) scheerde - roepen enkele tedere herinneringen op, waarin de zoon nu herkent zijn eigen cadeau. Terwijl hij zijn eigen kinderen ziet spelen op het strand, begrijpt Bauby eindelijk hoe belangrijk het is om gevoelens te delen met dierbaren. Nu hij zich gereduceerd voelt tot een 'zombie', ontzegd wat hij het liefste wil - sensuele genoegens en connecties - is hij boos en dankbaar tegelijk. Die kloof is het meest aangrijpende dilemma van de film, niet opgelost door esthetische effecten.

Baudy's perspectief wordt weergegeven vanuit een perspectiefkader en een voice-over die zijn pittige sarcasme en af en toe zelfmedelijden aangeeft. Bij een ontmoeting met logopediste Henriette (Marie-Josée Croze), is zijn reactie in zijn eigen geest flirterig. 'Ben ik in de hemel?' mijmert hij terwijl de camera naar haar borsten wijst. Zij is degene die het dicteersysteem voorstelt waarmee hij knippert om een letter te kiezen. 'Mijn taak nu,' zegt hij, 'is om de roerloze reisnotities te schrijven van een schipbreukeling aan de oevers van eenzaamheid.'

de watsons gaan naar het Birmingham-genre

Praat met je kinderen over...

Gezinnen kunnen praten over hoe de media verschillende perspectieven kunnen aannemen om verschillende soorten verhalen te vertellen. Hoe beïnvloedt het zien van dingen vanuit onverwachte gezichtspunten hoe je je voelt over personages en hun verhalen? Heb je andere films gezien die een vergelijkbaar standpunt hebben als deze? Families kunnen ook praten over Bauby's pogingen om te communiceren, zelfs als dat onmogelijk lijkt. Hoe beïnvloeden zijn herinneringen zijn huidige perspectief?