gov-civil-vilareal.ptReady Player One: boek versus film
>Dit artikel bevat: SPOILERS uit de film en het boek. Het is geschreven voor degenen die het boek hebben gelezen. Als jij dat bent, zal het de film niet bederven, het zal je alleen vertellen wat er niet in de film is gekomen. Koel? Koel.
Terwijl nerds en niet-nerds dit weekend naar bioscopen afdalen, is er zeker een breuk in wat mensen denken van de nieuwe Steven Spielberg/Ernest Cline-film Klaar Speler Een . Geen enkel boek in de afgelopen 10 jaar belichtte geekdom met zo'n prachtige nostalgie als de ongelooflijke roman van Cline, die verwijzingen naar popcultuur uit de jaren 80, zoals Reese's Pieces, gebruikte om een E.T. gloeien in ons hart.
Maar is de film een getrouwe bewerking van het boek of iets heel anders? Welnu, het snelle antwoord is dat het compleet anders is, met ongeveer een kwart van het boek dat in de film terechtkomt en ook belangrijke veranderingen in de plotstructuur en personages. De grootste verschillen tussen het boek en de film hebben we hieronder verzameld.
Computerspellen
Misschien wel de grootste verandering in Spielberg's Klaar Speler Een is dat er echt niet veel videogames in de film zitten. Het boek had heel veel spelletjes, van Zork tot Pac-Man , maar met uitzondering van Avontuur , het spel met het allereerste paasei, videogames zijn vrij schaars in deze bewerking. Dit is belangrijk omdat je in het boek minstens één videogame moest spelen om elk van de sleutels te krijgen, evenals het extra leven. Helaas elimineerde het verwijderen van een videogame een van de beste nostalgische delen van Klaar Speler Een door alle ongelooflijke arcade- en Atari-spellen uit te schakelen.
hoe je hem jaloers kunt maken op facebook
Je begrijpt echt hoeveel videogames uit de film zijn gehaald door naar deze video van Ernest Cline te kijken verwijzend naar alle videogames in Klaar Speler Een voor Bedrade . De lijst gaat maar door (het is een vrij lange video), wat verder verklaart waarom deze film eruitziet alsof hij meer gemaakt is voor een filmnerd, zoals Spielberg zelf, dan voor een gamer.
Ja, er zijn videogames in de film, vooral in avatars en paaseieren op de achtergrond, maar het grote verschil tussen de OASIS in de film en in het boek is dat de videogames in de film uitdagingen zijn van de OASIS, terwijl in het boek zijn het spellen die Wade en zijn vrienden *in* de OASIS hebben gevonden. In de film leer je ongelooflijke races met King Kong als obstakel, terwijl het boek zich richt op de geschiedenis van videogames, waarbij Wade op tekst gebaseerde games zoals Zork of uitzoeken hoe je extra levens kunt krijgen van Storm verder te gaan.
Ook teleurstellend is dat de uitdrukking 'Ready Player One', een universele code voor generaties gamers en de boodschap die mensen begroet die de boekversie van de OASIS binnenkomen, nooit in de film terechtkomt.
Columbus versus de wereld
Een van de grootste verschillen tussen de film en het boek is dat de film zich niet zo ver van Wade's huis in Columbus, Ohio waagt. In het boek woonde Wade in The Stacks buiten Oklahoma City, en het boek besteedt veel tijd aan het laten zien hoe de OASIS een wereldwijd fenomeen is, waarbij spelers over de hele wereld proberen een manier te bedenken om de sleutels te vinden. Artemis, Aech, Wade, Sho en Daito, en zelfs Nolan Sorrento lijken in dit verhaal redelijk dicht bij elkaar te wonen en te werken, waardoor het voor hen ongelooflijk gemakkelijk is om in het echte leven samen te komen. In het boek brengt Ogden Morrow de bemanning samen, waarbij Wade Samantha voor het eerst ontmoet aan het einde van de roman.
Dit biedt handige manieren waarop spanning uit de echte wereld kan worden vermengd met conflicten binnen de OASIS en zorgt voor leuke, en nogal gelukkige ontmoetingen en interacties.
I-R0k
Iedereen die veel tijd heeft besteed aan het online spelen van videogames of met een groep vrienden, kent waarschijnlijk iemand als I-R0k. Hij is in wezen een rouwende, een persoon die ronduit irritant is in videogames en zijn tijd doorbrengt met een onvolwassen poseur. In het boek is I-R0k een minder belangrijk personage dat hen probeert te chanteren wanneer Wade de Copper-sleutel vindt, maar in de film wordt hij een huurmoordenaar, een hardcore gamer met aanzienlijke macht die bereid is te verkopen aan Nolan Sorrento. Spielberg breidt zijn rol in de film uit en voegt humor toe door middel van grapjes met T.J. Miller, maar verliest opnieuw de connectie met het type videogamespeler dat elke gamer zou herkennen.
Geek Cultuur
Hoewel zowel de film als het boek genieten van de jaren '80, speelt het boek zeker veel meer zijn geek-kaart. Opvallende dingen die werden weggelaten, waren: Maximale stahoogte , Ultraman , het element van speelgoed tot geekdom, Schoolgebouw Rock, en, nou ja, nog veel, veel meer referenties. Als je goed kijkt in de film, zie je een paar dingen die eruit springen, waaronder een Rush-poster aan de muur in het huis van Halliday, een ColecoVision en dialoog over GoldenEye 007 als een van Halliday's favoriete spellen. Toch lijken de veranderingen niet alleen te zijn aangebracht omdat Spielberg misschien niet de verzameling rechten heeft die nodig zijn om alles toe te voegen, maar ook om meer dan alleen de jaren 80 en liefhebbers van videogames te laten genieten van de referenties.
Een goed voorbeeld hiervan is de filmreeks. In het boek zijn er twee zware filmscènes met: Oorlog spellen en Monty Python en de Heilige Graal , twee films die hoog in het vaandel staan bij iedereen die je kent en die een Funko-speeltje op de plank heeft staan. De film gebruikt in plaats daarvan De glans als hun plotpunt; Hoewel de Stephen King-adaptatie van Spielberg-vriend Stanley Kubrick nog steeds een zeer geliefde cultfilm is, heeft hij zeker een bredere aantrekkingskracht en minder een 'nerdstatus' dan de keuzes van het boek. Heilige graal maakt het nog steeds in de film door de Heilige Handgranaat, maar er is een duidelijke afwijking in de film van de nerdcultuur naar een breder publiek.
Gamers in Hollywood zien er echt leuk uit
In het boek van Ernest Cline is Wade niet de fitte jongen die wordt gespeeld door Tye Sheridan. Hij is een kale jongen die mogelijk te veel videogames speelt en in de echte wereld niet voor zijn lichaam zorgt. Het besef dat je persona op het scherm aanzienlijk beter is dan de echte, is een belangrijk thema in het boek van Ernest Cline en een thema dat aan het einde van de film wordt herhaald. Toch zie je in het boek echt de donkere kant van al je tijd investeren in een virtuele wereld. Gamers kunnen zich zeker identificeren met de eenzaamheid die soms wordt geassocieerd met de geekcultuur, door te ontdekken dat mensen met wie je je identificeert meer in een virtuele ruimte bestaan dan in een echte, en hoe dat een negatief effect kan hebben op zowel je lichaam als mentale gezondheid.
In de film zien Wade, Samantha en het bedrijf eruit als actieve tienerkinderen die niet door het konijnenhol zijn gegaan dat veel anderen in het geekdom hebben. Aan het einde van de film, wanneer een moraal in het verhaal wordt geplaatst over het leven van je leven en niet zo overweldigd worden door online games, komt het niet uit de donkere plaats van Cline's boek en richt het zich in plaats daarvan op de triomfantelijke prestatie van de personages , wat een andere les is, maar een die waarschijnlijk een bioscooppubliek ten goede kwam.
Steven Spielberg's Klaar Speler Een draait nu in de bioscoop.
