Filmrecensies

Ik voel me niet meer thuis in deze wereld

2024

Gezond verstand zegt:

leeftijd 17+ (ik) klootzak,' 'hel', 'klootzak', 'verdomme', 'p---y') maakt deel uit van de textuur van de film. Personages drinken alcoholische dranken, gebruiken marihuana, roken en verwijzen naar voorgeschreven medicijnen in verschillende scènes. In de traditie van dit genre is de film niet voor iedereen bedoeld en zeker niet geschikt voor kinderen.

' /> Gewelddadige zwarte komedie met drugs, gore, vloeken.

NEE
2017.
93 minuten

Sparen Film beoordelen Delen Kijk of koop

Ouders zeggen:

leeftijd 16+ Gebaseerd op

Kinderen zeggen:

leeftijd 13+ Gebaseerd op 2 beoordelingen Profiteer nu

Zoeken naar streaming- en aankoopopties...

Common Sense is een non-profitorganisatie. Uw aankoop helpt ons onafhankelijk en reclamevrij te blijven.

Heeft deze recensie iets gemist over diversiteit?

Onderzoek toont een verband aan tussen het gezonde gevoel van eigenwaarde van kinderen en positieve, diverse representaties in boeken, tv-shows en films. Wil je ons helpen hen te helpen?

Wat ouders moeten weten

Dat moeten ouders wetenIk voel me niet meer thuis in deze wereld,een wraakfilm, is ongeveer net zo duister als zwarte komedie kan worden. De twee hoofdrolspelers, beide sociaal geïsoleerde buitenstaanders, gaan samen op zoek naar het rechtzetten van fouten en confronteren de vaak egocentrische nalatigheid en wreedheid van het moderne stadsleven. Geen machtige, romantische superhelden of toegewijde wetshandhavers die proberen de wereld op te ruimen, het zijn gewoon mensen die hopen op een eerlijke kans na een woninginbraak. De film gaat van momenten van tedere emotionele kwetsbaarheid naar buitensporig geweld, soms binnen dezelfde scène. Escalerende actie is overdreven, bedoeld om 'in-your-face' bloederig te zijn (messen, gespietst, het breken van ledematen, brute hand-tot-hand gevechten, ontmoetingen met een giftige slang en dodelijk geweervuur). Lichamen vliegen; bloed stroomt. Frequente godslastering en vloeken (d.w.z. 'f--k,' 's--t,' 'klootzak,' 'hel', 'klootzak', 'verdomme', 'p---y') maakt deel uit van de textuur van de film. Personages drinken alcoholische dranken, gebruiken marihuana, roken en verwijzen naar voorgeschreven medicijnen in verschillende scènes. In de traditie van dit genre is de film niet voor iedereen bedoeld en zeker niet geschikt voor kinderen.

Blijf op de hoogte van nieuwe beoordelingen.

Ontvang wekelijks volledige beoordelingen, beoordelingen en advies in uw inbox. Abonneren

gebruiker reviews

Ouders zeggen:
Kinderen zeggen:

Volwassen Geschreven door Matasha 15 juni 2019 leeftijd 18+

Dit is geen kinderfilm. Meerdere personages spelen een scène met een crackpijp, drinken drank, het geweld is extreem, het schelden is vaak, en er IS naaktheid en... Rapporteer deze recensie Volwassen Geschreven door Omer Can B. 2 juni 2018 leeftijd 13+ Rapporteer deze recensie

Voeg uw beoordeling toeAlles zien .

13 redenen waarom leeftijdsclassificatie netflix

Tiener, 16 jaar oud Geschreven door Bella Yonkers 14 augustus 2018 leeftijd 13+ Rapporteer deze recensie Tiener, 16 jaar oud Geschreven door ZoeT__ 22 juli 2018 leeftijd 12+

Het is niet zo gewelddadig

Vergeleken met Blairs peer Jeremy Saulnier is dit niet zo gewelddadig, maar er is wat schaars geweld en wordt op de juiste manier gebruikt. Het plot is slim en... Lees verder Rapporteer deze recensie

Voeg uw beoordeling toeAlles zien 2 kinderrecensies .

Wat is het verhaal?

Ruth (de fenomenale MelanieLynskey), een sociaal onbekwame verpleegassistent, heeft het zowat gehad met de onattente, egocentrische mensen met wie ze te maken heeft in IK VOEL IN DEZE WERELD NIET MEER THUIS. Maar wat haar echt over de rand stuurt, is de ontdekking dat haar heiligdom, haar eigen huis, is binnengevallen. De weinige dingen die ze koestert, zijn gestolen. Voor de politie is het business as usual; ze laten het haar weten als er iets opduikt. Maar Ruth wil haar laptop terug, EN het zilver van haar grootmoeder! Ze neemt het heft in eigen handen en gaat op zoek naar de dader en haalt haar spullen terug. Haar eerste pogingen zijn succesvol, maar dan ontdekt Ruth dat er een aantal zeer enge mensen betrokken zijn bij deze specifieke inbraak. Ruth roept de hulp in van Tony, een onconventionele buurvrouw (Elia Wood in de dappere 'eigenzinnige' modus) en is onwankelbaar in haar inzet om het onrecht recht te zetten, ondanks waarschuwingen van de politie die haar niet kan (of wil) helpen. Dus, Ruth en Tony, in een allesomvattende zoektocht naar gerechtigheid, tegen elke prijs, komen terecht in een helse nachtmerrie van misdaad, waanzin en bloedige chaos.

Is het goed?

Macon Blair, een goed vermengde mix van komedie, horror en sociaal commentaar, heeft een ongebruikelijke film geschreven en geregisseerd met hoofdrolspelers die perfect zijn als twee vierkante pinnen in een wereld met ronde gaten. Melanie Lynskey als Ruth, met haar lieve stem en onschuldige houding, is gemaakt van stevig spul, blijft verrassen en (spoiler alert) blijkt meer dan een partij te zijn voor de bende sociopathische criminelen die haar kwaad hebben gedaan. Elijah Wood, plus een getalenteerde lijst van aanbevolen spelers, halen het meeste uit hun memorabel bizarre personages. In de trant van The Coen Brothers en Quentin Tarantino (wiens eerste speelfilms de baanbrekendeBloed eenvoudigen Reservoir Honden , respectievelijk), toont Blairs eerste poging een duidelijke visie voor deze hybride filmstijl.Ik voel me niet thuis in deze wereldis zeker alleen voor fans van het genre. Het uitgebreide geweld, de godslastering, het drugs- / alcoholgehalte en een somber beeld van de menselijke natuur maken het ongepast voor kinderen.

Praat met je kinderen over...

Families kunnen praten over het geweld inIk voel me niet meer thuis in deze wereld.Hoe reageerde je op de chaos -- heb je gelachen? Verbaasd naar adem happen? Draai je hoofd weg? Hoe laten de filmmakers je weten dat de brutaliteit niet serieus bedoeld is?
strijd tussen de seksen runtime
Mediageweld is een controversieel onderwerp. Denk je dat films zoals deze, met wreedheid die tegelijkertijd lachwekkend en gruwelijk is, mensen minder gevoelig kunnen maken voor echte gewelddadige gebeurtenissen in de wereld van vandaag? Waarom of waarom niet?
Bedenk hoe de filmmakers Ruths gevoel van slachtofferschap opbouwden in een reeks kleine vergrijpen die tegen haar waren gericht (d.w.z. de stervende patiënt, de man in de bar met het boek, het gedrag van de politie). Denk je dat haar frustratie en hopeloosheid haar acties rechtvaardigden? Heb je je ooit met Ruth geïdentificeerd? Hoe kunnen we het beste omgaan met de dagelijkse beledigingen van het leven zonder onze toevlucht te nemen tot extreme maatregelen waartoe Ruth zich gedwongen voelde?
Personages in literatuur en film zijn vaak het meest memorabel als ze zich op onverwachte manieren gedragen. Hoe hebben zowel Ruth als Tony je verrast?