gov-civil-vilareal.ptDe gedurfde vreemdheid van Land of the Lustrous
>Land van de Lustrous (ook bekend als Houseki no Kuni) stuurde aanvankelijk gerommel door fandomcirkels dankzij de oppervlakte-gelijkenis van de show met fan-favoriet Steven Universum . Gevoelige juweeltjes! Ze vechten! En liefde! En ze zijn mogelijk homo! Maar gedurende het eerste seizoen, Land van de Lustrous heeft bewezen dat de wereld groot genoeg is voor meer dan één show over buitenaardse edelstenen die op zoek zijn naar identiteit en betekenis terwijl ze hun bestaansrecht verdedigen.
Land van de Lustrous belichaamt een veel melancholischer gevoel dan Steven Universum , met een onheilspellend niveau dat ontbreekt in Stevens avonturen met zijn surrogaatfamilie.
Een koninkrijk van niet-binaire rijkdom
open water 3: kooiduik
Glanzend speelt zich af in een post-menselijke wereld, met de edelstenen - er zijn er 28 in totaal - in een uitgestrekte slaapzaal onder de hoede van een mysterieuze monnikachtige figuur die ze Sensei noemen. Sensei is ook de enige mannelijke edelsteen in de serie, en alle edelstenen behandelen Sensei als een mengeling van vader en leraar. Sensei leert de edelstenen over de wereld, en waarom ze moeten vechten in een nooit eindigend conflict met hun vijanden, de Lunarians. Deze wezens komen sporadisch tevoorschijn uit fractal-vormige portalen in de lucht, op zoek naar edelstenen om te ontvoeren en terug te brengen naar de maan. De enige verklaring voor dit gedrag is dat de Lunarians geloven dat de edelstenen mooi zijn en dat ze die schoonheid willen bezitten en beheersen.
De edelstenen zijn duidelijk trots op hoe ze eruitzien. Ze bestrooien hun lichaam met poeder waardoor hun van nature glanzende vormen een meer mensachtig uiterlijk krijgen. Ze hoeven niet te ademen, maar als ze de uitgestrekte oceanen verkennen die hun eilandhuis omringen, moeten ze hars over zichzelf wrijven, zodat het zoute water hun minerale vormen niet aantast. Als edelstenen breken, hebben ze een dokter - een edelsteen genaamd Rutile - die de scherven vakkundig weer aan elkaar lijmt.
Hoewel de edelstenen femme-presenterend zijn, is hun ontwerp niet wat je zou vinden in een traditionele anime-serie. Ze zijn niet rondborstig. Ze zijn niet vatbaar voor boob-bewegingen elke keer dat ze rennen. Hun figuren zijn erg jongensachtig, met slungelige ledematen, maar hun algehele ontwerp houdt zich niet aan een enkel geslachtstype. Hun winteruniformen lijken op rompertjes en hun zomeruniformen bestaan uit blouses en rokken. Elke edelsteen is anders, wat wordt weerspiegeld in hoe ze zich aan de wereld presenteren.
hem terug manifesteren
Maar het enige waar de Lunarianen om geven is de letterlijke uitstraling van de edelstenen. Het oppervlak van de maan is blijkbaar bedekt met het stof van ontvoerde edelstenen, vermalen en gereduceerd tot glanzende, mooie glitter. De Lunarians hebben geen interesse in hoe de edelstenen zichzelf identificeren. Ze zien alleen een bron om te exploiteren. Het zijn wezens van het id, die de instinctieve drang volgen om alles om hen heen te onderwerpen zonder enige poging om het te begrijpen. Het is niet moeilijk om dit conflict te zien als representatief voor hoe de samenleving het queer-bestaan vaak behandelt. Queers moeten vechten om erkend te worden, en toch worden ze verkeerd begrepen en onwaardig geacht.
Phos en Cinnaber: op zoek naar duurzaamheid
Omdat de edelstenen als niet-binair worden afgebeeld, zal ik Kodansha's officiële Engelse vertaling van de manga volgen en zij/zij voornaamwoorden gebruiken.
De hoofdpersoon van Glanzend is een juweel genaamd Phosphophyllite, bijgenaamd Phos. Elke edelsteen wordt beoordeeld op een hardheidsschaal (de schaal van Moh, wat echt is), en Phos is momenteel de meest kwetsbare van allemaal, waardoor ze ongeschikt zijn voor gevechten. Aan het begin van de serie wordt Phos belast met het schrijven van een natuurlijke geschiedenis van hun wereld. Phos realiseert zich dat dit druk werk is, maar gaat er toch mee aan de slag. Ze zijn vastbesloten om met Cinnabar te praten, die zich van de anderen heeft afgezonderd omdat ze voortdurend kwik uitsijpelen. Cinnaber is omgeven door drijvende klonten ervan, en hoewel het kwik nuttig is in de strijd tegen de Lunarians, is het ook zeer corrosief. Cinnabar heeft een eenzaam bestaan geaccepteerd om alleen langs de kustlijn te patrouilleren voor een mogelijke maaninvasie.
Phos, een jong en idealistisch juweeltje, besluit vriendschap te sluiten met Cinnabar, omdat hun omzwervingen nuttig kunnen zijn voor de encyclopedie van Phos. Cinnabar deelt per ongeluk hun diepste geheim met Phos. Ze willen dat de Lunarians hen komen halen, wat Phos schokt in het uitvoeren van het eerste onbaatzuchtige wat ze hebben gedaan: een nieuwe baan voor Cinnabar bedenken. Na deze eerste ontmoeting wordt Cinnabar een dreigende aanwezigheid in het leven van Phos. Phos streeft ernaar zo sterk te zijn als Cinnaber. Cinnaber is getuige van de oprechte vriendelijkheid van Phos en ontwikkelt empathie voor de meest kwetsbare edelstenen.
Phos ondergaat een fysieke transformatie, die de karakterontwikkeling stimuleert. Het bewustzijn, de herinneringen en de identiteit van een edelsteen bestaan allemaal binnen hun kristallijne structuur. Een ledemaat verliezen betekent herinneringen verliezen, en Phos (vanwege de ongelukkige combinatie van hun broze aard en onverzettelijke moxie) eindigt meer dan eens. In sommige gevallen worden hun ledematen vervangen door andere kristallen en verliezen ze elke keer een stuk geheugen. Ze worden de belichaming van de scheepsparadox van Theseus (hoeveel van hen zijn ze als elk stukje van hun lichaam is vervangen?), maar Phos vergeet Cinnabar nooit helemaal, of hun belofte om hen een betere baan te bezorgen. De relatie van Phos met Cinnabar is de drijvende kracht achter hun acties door de serie heen.
Rutiel en Padparadscha: identiteiten smeden
Rutile en Padparadscha zijn de twee oude getrouwden van de groep. Rutiel komt het dichtst in de buurt van een arts die onsterfelijke edelstenen heeft, die bedreven is in het weer aan elkaar lijmen van verbrijzelde scherven en het vinden van vervangingen voor ontbrekende ledematen. Rutiel staat bekend als een wonderdoener (hoewel de andere edelstenen hen plagen en een kwakzalver noemen), maar hun vaardigheden ontwikkelden zich terwijl ze een egoïstisch doel dienden. Padparadscha, de toegewezen vechtpartner van Rutile, is niet bepaald heel. Ze zijn nooit heel geweest, omdat hun lichaam bezaaid is met gapende openingen die hun fysiologie beïnvloeden. Ze hebben moeite om bij bewustzijn te blijven en zijn tientallen jaren in coma geraakt. Rutile probeert Padparadscha van hun kwaal te genezen en zoekt langs de kusten naar compatibele edelsteenscherven om in Padparadscha's legpuzzel van een torso te passen.
Rutiles toewijding om Padparadscha te genezen, spreekt tot hun diepgewortelde gevoelens. Ze hebben het al eeuwen niet opgegeven, en wanneer Padparadscha een tijdje wakker wordt, is de genegenheid die het paar deelt onmiskenbaar. En wie zou Rutile de schuld kunnen geven? Padparadscha heeft branie en een schattige glimlach. Wie zou iemand die er zo uitziet niet willen helpen?
3939 nummer
Het egoïstische gebaar van Rutile, hun wanhopige poging om hun partner te redden, is de aanzet voor hun verkenningen van edelstenenmedicijnen, waardoor ze meer over edelstenen leren dan wie dan ook. Hun relatie begint met Rutiles ontdekking van een plaats in de hiërarchie van de edelstenen. De edelstenen konden niet overleven met Rutile en Rutile zou niet kunnen overleven zonder de zoektocht om Padparadscha te redden. Van hun kant dient Padparadscha als mentor en wijze voor de jongere edelstenen, en misschien konden ze zich dergelijke relaties met andere edelstenen niet eens voorstellen als hun connectie met Rutile er niet was.
mijn vriend heeft ruimte nodig, zal hij terugkomen?
Het probleem met het vertalen van gender non-conformiteit
Zowel Kodansha (uitgevers van de manga) als Sentai Filmworks (Amerikaanse distributeurs van de anime) hebben ervoor gekozen om naar de edelstenen te verwijzen als zij/hen. In het originele Japans verwijzen sommige karakters naar zichzelf met het meer mannelijke voornaamwoord boku, terwijl anderen de voorkeur geven aan de genderneutrale watashi. Toevlucht nemen tot hen / hen is een compromis, maar het is een eerlijk compromis. In het originele Japanse werk wordt om te beginnen niet veel aandacht besteed aan het geslacht van de personages. Ze worden openlijk afgeschilderd als niet-binair, en als het op Engels aankomt, voelt 'zij/ze' aan als de beste manier om het eigen begrip van de edelstenen over hun identiteit over te brengen.
Deze focus op het enkelvoud is ver verwijderd van Funimation's aanpak van een ander niet-binair personage, de titulaire Kino van Kino's reis . Kino is AFAB, maar ze zijn beslist niet geïnteresseerd in identificatie met een bepaald geslacht. Op de vraag wat ze zijn, antwoorden ze: ik ben Kino. Funimation's omgang met de subtiliteiten van Kino's identiteit voelt ham-fisted in vergelijking met Land van de Lustrous . In plaats van het genderqueer karakter van het personage te omarmen, verwijzen de ondertitels van Funimation voortdurend naar Kino als haar en 'zij' als er geen geldige reden voor is in het verhaal. Kino identificeert zich als Kino.
Misschien wel het meest bekende gender-niet-conforme personage in recente manga/anime is Zoe Hange van Aanval op Titan . Kodansha heeft opnieuw een standpunt ingenomen en eerde de bedoeling van de oorspronkelijke auteur Hajime Isayama, verwijzend naar Hange met genderneutrale voornaamwoorden in de Engelse manga-vertaling. Isayama stelt dat geslacht niet zo belangrijk is voor Hange's identiteit (die is verpakt in het bestuderen van Titans), en als de fans willen dat Hange genderneutraal is, heeft hij er geen probleem mee. Dit lijkt misschien niet zo belangrijk, maar de impact van Isayama's Woord van God is enorm. Het bestaan van een genderqueer-held in een van de meest populaire series ooit? Elke verschijning van een genderqueer personage bouwt voort op de broodnodige representatie, en Land van de Lustrous is bijna niets maar genderqueer-personages.
Van nature, Land van de Lustrous is niet perfect als het gaat om representatie van queer. Alle edelstenen zijn mager en hebben dunne ledematen, en hoewel dit zichzelf misschien des te dramatischer maakt, geeft het niet veel diversiteit aan de cast. Ook zijn de edelstenen femme-presenterend en in de anime worden ingesproken door cis-vrouwelijke acteurs, dus dit zou sommige toevallige kijkers ervan kunnen overtuigen dat de personages vrouwelijk zijn. Maar Land van de Lustrous is een gedurfde opstap op weg naar queer-representatie en zal hopelijk leiden tot de creatie van veel meer mainstream anime en manga met een queer-thema.
