Filmrecensies

Bloederige zondag

2024

Gezond verstand zegt:

leeftijd 17+ (ik) Krachtige hervertelling van demonstraties uit 1972.

R
2002
110 minuten

Sparen Film beoordelen Delen Kijk of koop

Ouders zeggen:

leeftijd 15+ Gebaseerd op

Kinderen zeggen:

Nog geen beoordelingenVoeg uw beoordeling toe Profiteer nu

Zoeken naar streaming- en aankoopopties...

Common Sense is een non-profitorganisatie. Uw aankoop helpt ons onafhankelijk en reclamevrij te blijven.

Miste deze recensie iets over diversiteit?

Onderzoek toont een verband aan tussen het gezonde gevoel van eigenwaarde van kinderen en positieve, diverse representaties in boeken, tv-shows en films. Wil je ons helpen hen te helpen?

Wat ouders moeten weten

Ouders moeten weten dat deze film een tragische, gewelddadige gebeurtenis verbeeldt. Het grafisch fotograferen van ongewapende demonstranten is zeer verontrustend en de daaruit voortvloeiende beelden, waaronder chaos en rouw, zullen jongere kinderen waarschijnlijk angst aanjagen. Jongvolwassenen die gewend zijn aan Hollywoods stripverhaal over geweld, zullen waarschijnlijk gestoord worden door de gebeurtenissen die zo realistisch zijn ingekaderd op 35mm-film.

Blijf op de hoogte van nieuwe beoordelingen.

Ontvang wekelijks volledige beoordelingen, beoordelingen en advies in uw inbox. Abonneren

gebruiker reviews

Ouders zeggen:
Kinderen zeggen:

Volwassen Geschreven door Lara C. 8 oktober 2017 leeftijd 15+ Rapporteer deze recensie Ouder van een 14-jarige Geschreven door jacob0929 15 juni 2009 leeftijd 14+

slecht Rapporteer deze recensie

Voeg uw beoordeling toeAlles zien .

Er zijn nog geen beoordelingen. Wees de eerste die deze titel beoordeelt.

Voeg uw beoordeling toe

Wat is het verhaal?

Op 30 januari 1972 hielden duizenden demonstranten voor burgerrechten in Derry (Londonderry), Ierland, een betoging om te protesteren tegen het gebruik door de Britse regering van internering zonder eerlijk proces in Noord-Ierland. Te midden van de verwarring opende het Britse leger het vuur op demonstranten, waarbij dertien doden en veertien gewonden vielen. De dag werd een keerpunt voor de Noord-Ierse 'Troubles' die duizenden inspireerden om zich bij het Ierse Republikeinse Leger (IRA) aan te sluiten. Deze film neemt een wending om deze onbalans te corrigeren door te vertellen wat er op Bloody Sunday gebeurde in een krachtig realistisch halfdrama, halfdocumentaire. Vijf personages vertegenwoordigen de belangrijkste krachten van de dag: een onwillige protestorganisator en populaire lokale -protestantse-politicus, Ivan Cooper (een betoverende uitvoering van James Nesbitt); een zeventienjarige katholieke jongen, net uit de gevangenis en heen en weer geslingerd tussen protesteren en uit de problemen blijven, Gerry Donaghy (Declan Duddly); de radioman wiens schok en afkeer van zijn medesoldaten wordt opgezet tegen zijn loyaliteit aan de eenheid, Soldier 027 (Mike Edwards); de plichtsgetrouwe maar sympathiek menselijke Brigadier, Patrick MacLellan (Nicholas Farrell); en de onbuigzame imperialist met het bevel om een einde te maken aan de onrust, generaal-majoor Ford (Tim Pigott-Smith).

Is het goed?

BLOODY SUNDAY-regisseur Paul Greengrass doet uitstekend werk in het creëren van een documentair gevoel voor het verhaal, compleet met korrelige film, springerige shots, weifelend geluid en natuurlijk grijs licht. De dialoog tussen sterke accenten en een verschuivend auditief perspectief is misschien moeilijk te volgen, maar het resultaat is zo realistisch dat het abrupte rinkelen van de telefoon of het gekraak van geweervuur je doet terugdeinzen.

Greengrass kiest ervoor om gebeurtenissen die hebben geleid tot Bloody Sunday niet verder te bekijken dan alleen terloopse verwijzingen, maar het moment zelf wordt met een ontroerende helderheid vastgelegd: of je het nu eens bent met Greengrass' weergave van controversiële gebeurtenissen of niet, hij weet goed het gevoel van een samenleving vast te leggen in beweging tijdens de vroege jaren 1970 en portretteert de benarde situatie van Derry's bewoners. Het is in de gezichten van degenen rond de vijf hoofdpersonen waar zoveel van het evenement wordt gekaderd: de subtiele verschuiving van uitdrukking op het gezicht van de kapitein van de lokale politie als de generaal-majoor soldaten in positie beveelt; de wanhopige grimas van een niet nader genoemde man terwijl hij zich haast om een lijk te reanimeren; de schok met lege ogen van een man die verneemt van de dood van een geliefde onder iriserende ziekenhuislichten.

Praat met je kinderen over...

Families kunnen vertellen hoe regisseur Greengrass een uitgesproken 'documentaire' camerastijl hanteerde, bedoeld om het publiek het gevoel te geven dat ze aanwezig zijn als getuige van de geschiedenis. Zoals een korte mededeling in de aftiteling vermeldt, is de film gebaseerd op gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden, maar veel van de gesprekken en personages zijn gemaakt voor het doel van het verhaal. Is het voor het verhaal belangrijk dat het publiek deze film als een documentaire beschouwt? Zo ja, welke problemen kan dit opleveren voor Greengrass of andere filmmakers wanneer ze verhalen presenteren die gebaseerd zijn op controversiële gebeurtenissen? Vanuit historisch perspectief kunnen families praten over hoe deze film zich verhoudt tot actuele nieuwsberichten over de problemen in Noord-Ierland. Hoe wordt het debat gepresenteerd aan de rechtbank van de publieke opinie? Hoe is dit veranderd sinds Bloody Sunday? Als Ivan zegt dat de IRA zijn grootste overwinning behaalde op Bloody Sunday, wat bedoelt hij dan?