Maria en Max
Populair bij kinderenOuders raden aanGezond verstand zegt:
leeftijd 14+ (ik) Fanatieke meneer Fox en Coraline , is deze indie-filmfestivalhit niet geschikt voor kinderen van één cijfer. Er zijn de veel te veel volwassen thema's, waaronder seksualiteit, middelenmisbruik, problemen met het lichaamsbeeld, ernstige depressie, de diagnose van Asperger en zelfmoord. Veel van de personages drinken en roken de hele tijd, en de penvrienden van de hoofdrolspeler (die acht en 44 zijn wanneer de film begint) bespreken alles, van hoe baby's worden verwekt tot pesten tot eenzaamheid tot atheïsme. Uiteindelijk is dit een volkomen onsentimentele maar mooie kijk op een hoogst ongebruikelijke, intergenerationele, langeafstandsvriendschap, maar het is het beste voor volwassen tieners en ouders die weten dat soms de meest onwaarschijnlijke mensen je beste vrienden kunnen worden.' /> Geanimeerde indie verkent ongebruikelijke vriendschap, zware thema's.
- NEE
- 2009
- 92 minuten
Ouders zeggen:
leeftijd 15+ Gebaseerd opKinderen zeggen:
leeftijd 13+ Gebaseerd op 14 beoordelingen Profiteer nuZoeken naar streaming- en aankoopopties...
Common Sense is een non-profitorganisatie. Uw aankoop helpt ons onafhankelijk en reclamevrij te blijven.
hut in het bos gezond verstand media
Heeft deze recensie iets gemist over diversiteit?
Onderzoek toont een verband aan tussen het gezonde gevoel van eigenwaarde van kinderen en positieve, diverse representaties in boeken, tv-shows en films. Wil je ons helpen hen te helpen?
Wat ouders moeten weten
Ouders moeten weten dat dit stop-action geanimeerde drama niet voor jonge kinderen is. Hoewel de stijl van animatie populair is in films als Fanatieke meneer Fox en Coraline , is deze indie-filmfestivalhit niet geschikt voor kinderen van één cijfer. Er zijn de veel te veel volwassen thema's, waaronder seksualiteit, middelenmisbruik, problemen met het lichaamsbeeld, ernstige depressie, de diagnose van Asperger en zelfmoord. Veel van de personages drinken en roken de hele tijd, en de penvrienden van de hoofdrolspeler (die acht en 44 zijn wanneer de film begint) bespreken alles, van hoe baby's worden verwekt tot pesten tot eenzaamheid tot atheïsme. Uiteindelijk is dit een volkomen onsentimentele maar mooie kijk op een hoogst ongebruikelijke, intergenerationele, langeafstandsvriendschap, maar het is het beste voor volwassen tieners en ouders die weten dat soms de meest onwaarschijnlijke mensen je beste vrienden kunnen worden.
Blijf op de hoogte van nieuwe beoordelingen.
Ontvang wekelijks volledige beoordelingen, beoordelingen en advies in uw inbox. Abonnerengebruiker reviews
- Ouders zeggen:
- Kinderen zeggen:
We dachten dat dit een film was over een man en een meisje waar we naar keken, maar er was een scène waarin Mary vroeg: 'hoeveel echtgenotes heb je hoeveel meisjes... Rapporteer deze recensie Ouder van een 4-jarige Geschreven door mama B. 17 juli 2020 leeftijd 17+
Helemaal niet voor gezinnen. Rapporteer deze recensie
Voeg uw beoordeling toeAlles zien .
Kind, 11 jaar oud 20 juli 2015 leeftijd 11+Het is over het algemeen een goede film
Deze film is goed... alleen niet geschikt voor alle leeftijden. Hoewel de boodschap lief is en een goede boodschap voor kinderen, is deze film verleidelijk. Lees verder Rapporteer deze recensie Tiener, 14 jaar oud Geschreven door Yunobois 10 september 2020 leeftijd 13+Een van de meest trieste maar mooiste films die ik ooit heb gezien
Nou, deze film is serieus een van mijn favorieten, de manier waarop de greep van de droevige thema's zo goed me echt verbaasde, ook de boodschap is heel subtiel dat het... Lees verder Rapporteer deze recensieVoeg uw beoordeling toeAlles zien 14 kinderrecensies .
star wars battlefront 2 rating esrb
Wat is het verhaal?
Mary Daisy Dinkle (eerst geuit door de jonge Bethany Whitmore en later door Toni Collette) is een mollig, vriendloos achtjarig meisje in Melbourne, Australië. Ze heeft ogen als modderige korrels en een litteken op haar voorhoofd dat, in tegenstelling tot de koele bliksemschicht van Harry Potter, eruitziet als een spetter poep. Op een dag zoekt ze de New York White Pages op in een bibliotheek en besluit een brief te schrijven aan een echte Amerikaan om hem te vragen hoe baby's worden gemaakt. De ontvanger is Max Jerry Horoviitz (Philip Seymour Hoffman), een sociaal onhandige, zwaarlijvige, 44-jarige joodse man die in Manhattan woont. Ze beginnen een 20-jarige penvriendschap waarin ze een reeks openhartige vragen en onthullingen uitwisselen over alles, van Max' atheïsme tot Mary's gevoelens voor haar Griekse buurvrouw Damien (Eric Bana). Hoewel ze nooit de kans krijgen om elkaar persoonlijk te ontmoeten, vormen hun brieven de basis van een van de meest oprechte vriendschappen die ooit op het scherm zijn afgebeeld.
Is het goed?
Deze film is soms grappig en soms hartverscheurend en echt. Regisseur Adam Elliot won een Academy Award voor zijn korte animatiefilmHarvey Krumpet, over een man die lijdt aan het syndroom van Gilles de la Tourette, dus het is geen verrassing dat MARY EN MAX twee eenzame buitenbeentjes zijn die verlangen naar vriendschap. Ze zijn niet altijd aardig, en zeker niet altijd herkenbaar (weinig mensen worden zo meedogenloos geplaagd tijdens hun kindertijd of sociaal onhandig als volwassenen als deze twee), maar het publiek zal van ze gaan houden, wratten, littekens en zo. Het zijn hun gebreken en zwakheden (Mary flirt met haar buurvrouw alleen om te horen dat ze poep op haar schoen heeft; Max oefent zelfhaat uit door zichzelf vol te proppen met chocolade voordat hij naar een te veel etende anonieme groep gaat) die hen geliefd maken bij de kijker.
De heen en weer gestuurde brieven zijn zo mooi eenvoudig en eerlijk dat het geen wonder is waarom Max zich gedwongen voelt om ze allemaal liefdevol te strijken, te lamineren en te bewaren. Ze vragen elkaar alles en nog wat -- vanaf de allereerste vraag waar kinderen vandaan komen (ze denkt dat het van de bodem van een colablikje of bierflesje komt, zoals haar grootvader haar vertelde; hem werd verteld dat rabbijnen, nonnen of 'vuile prostituees' eieren legden waaruit baby's kwamen) of hij ooit is gepest of dat ze een kangoeroe als huisdier heeft (ja en nee). Collette en Hoffman zijn zo suggestief met hun stemmen (vooral hij, met zijn Jiddisch getinte New Yorkse accent). Terwijl ze hun lange, onstuimige brieven aan elkaar vertellen, zien we hun flashbacks en gedachten tot leven komen. We zouden allemaal zoveel geluk moeten hebben dat we ook maar één vriendschap hebben die zo echt is als die van Mary en Max.
wat is de beoordeling van de filmgaten?
Praat met je kinderen over...
Families kunnen praten over de langeafstandsvriendschap van Mary en Max. In de film zijn ze de beste vriend van de ander en beïnvloeden ze de ander diepgaand, maar hoe zou zo'n relatie in het echte leven worden beschouwd? Had Mary's moeder een dwingende reden om niet te willen dat ze met Max correspondeerde?
Hoe worden de problemen van middelenmisbruik, depressie, zelfmoord en de diagnose Asperger van Max behandeld? Was het vreemd om zo'n openhartige benadering van zulke zware thema's in een animatiefilm te zien?
Lichaamsbeeld is een consistent probleem in de film. Hoe komen Mary en Max elk in het reine met hun lichaam? Hoe 'verandert' plastische chirurgie Mary? Hoe zit het met groepstherapie voor Max' overeten?
Ouders, dit is een perfecte gelegenheid om vrienden te bespreken die u zelden ziet, maar die een groot verschil hebben gemaakt in uw leven. Zorg er ook voor dat uw kinderen weten dat ze bij u kunnen komen met alle problemen waar Mary het eerst mee worstelde.
Filmdetails
- In theaters: 25 september 2009
- Op dvd of streaming: 15 juni 2010
- Gips: Eric Bana, Philip Seymour Hoffman, Toni Collette
- regisseur: Adam Elliot
- Studio: Sundance selecteert
- Genre: Drama
- Looptijd: 92 minuten
- MPAA beoordeling: NEE
- Laatst bijgewerkt: 21 september 2019