Liv en Major van iZombie over de hersenetende capriolen van het laatste seizoen en de hoop op een spin-off
>Het publiek dat naar meer hersens verlangt, wacht een traktatie. Zom-rom-com Zombie zal op 2 mei terugkeren voor zijn aankomend vijfde en laatste seizoen . De serie gaat verder met Liv (Rose McIver) die de status van schurkenheld verwerft als Renegade, de leider van een organisatie die buiten de wet werkt. Ondertussen, in de nasleep van de dood van Chase Graves, heeft majoor (Robert Buckley) de leiding over de militaire organisatie Fillmore-Graves op zich genomen. In het verleden waren de twee zombies romantisch met elkaar verbonden, maar hun nieuwe rollen en aparte agenda's kunnen die relatie onder druk zetten.
tijdens een Zombie In november spraken McIver en Buckley met SYFY WIRE en leden van de pers over hersenetende capriolen, de rollen van Liv en Major als leiders, het lot van hun relatie en de voordelen van relatietherapie.
Vorig seizoen eindigde niet op de beste noot voor de relatie van Major en Liv. Kun je praten over hun reis als vrienden en mogelijk iets meer volgend seizoen?
Buckley: Mag ik ook zeggen dat in het grote geheel van Liv en Major's relatie, dit niet verschrikkelijk was. Ze hebben behoorlijk wat dieptepunten gehad. Dit is eigenlijk meer als par voor de cursus. Majoor stierf letterlijk een keer. Hij stierf deze keer niet. Ik zou zeggen dat dit een C, C+ is.
McIver: We hebben gezegd dat we graag zouden willen dat Liv en Major zouden trainen, maar we hebben ze zeker nodig om een goede relatietherapeut te krijgen. Ze hebben echt een reis gemaakt. We denken ook dat het een goede gelegenheid zou zijn geweest voor Ravi om de hersenen van een therapeut op te eten en te behandelen. Dat wordt de spin-off. Ik weet het niet. We zullen eraan werken.
Ja, het was niet geweldig, maar het was niet zo erg als het was. En het plantte ook de zaden voor een nieuwe bestelling. De nieuwe Renegade. De nieuwe Filmore-Graves. We stappen in deze rollen die we eerder andere mensen nabootsten. Nu mogen we er onze eigen stempel op drukken. Ik heb het gevoel dat dit jaar een gezonde groei is om weer in hetzelfde team te zitten.
Krediet: de CW
Hoe verandert het betreden van deze leiderschapsrollen voor beide personages hen?
Buckley: Ik had een interessante ervaring op de eerste dag van dit seizoen, waar ik aan het bureau van Chase Graves zat. Persoonlijk, Rob, zat ik niet lekker in de stoel. Ik kon er niet achter komen: 'Hoe moet ik voor de scène gaan zitten?' En ik dacht: 'Dat is perfect. Dat is precies hoe majoor zich zou moeten voelen.' Dit is niet zijn bureau. Dit is niet zijn positie. Dit is niet de baan die hij wilde.
Dus ik had het gevoel dat dat Major definieert. Het is ongemakkelijk. We zien dat hij een deel van zijn eigen beleid is begonnen in te voeren, dus het is niet zo rigide als Chase Graves was. Maar een groot deel van Major's verhaal is het zoeken naar een middenweg om een evenwicht te vinden tussen wat hij wil en de behoeften van alle anderen. Het is dus een erg ongemakkelijke overgangstijd.
McIver: Ik heb het gevoel dat Liv een zombie is met een groot, bloedend hart. Ze wil zoveel voor de mensen om haar heen. Ze ziet soms niet de complicaties die ontstaan, en de gevolgen van haar acties. Ze is erg idealistisch en ik denk dat je die mensen nodig hebt. Maar er is zeker ruimte voor Liv en Major om hun ideeën te delen, en voor enige logica over hoe dit precies in stand moet blijven. Het is een groeiend probleem. De hersenaanvoer heeft het moeilijk. Van iedereen houden gaat het niet echt oplossen. Het is een interessante reis voor haar.
We zien [de] terugkeer van haar moeder en haar broer. Dat is ook een hele uitdaging voor Liv. Ze heeft met veel dode vriendjes te maken gehad. Ze heeft zeker al veel verlies geleden. De familiekaart is iets dat we [niet] echt hebben onderzocht. Ik weet dat het voor mij, als acteur, heel opwindend was om dit hele venster naar een ander deel van Liv te hebben om naar te kijken. Het is iets dat ze lange tijd had begraven en genegeerd, gewoon om door te gaan. Dat brengt dit seizoen zeker een kwetsbaarheid op een belangrijke manier terug.
Teruggaand naar de relatie van Liv en Major, of het gebrek daaraan, wil je dat ze aan het einde van de serie samen eindigen?
McIver: Ik denk dat als het een gezonde, goede relatie wordt... dat wel. Maar ik denk niet dat je kunt doen alsof de afgelopen jaren niet zijn gebeurd en je er gewoon overheen maskeren. Ze moeten een gemeenschappelijk doel hebben en dezelfde dingen willen. Het is hetzelfde voor iedereen die ik ken. Ik denk niet dat vrienden uit elkaar gaan en ik zou zeggen: 'Ik wou dat jullie samen waren.' Ik denk: 'Nou, misschien zijn ze met een reden uit elkaar gegaan.'
Als het op de juiste manier terugkomt zodat mensen weer bij elkaar kunnen komen, zou ik dat volledig onderzoeken. Ik denk dat ze heel veel van elkaar houden en een geweldig stel zouden zijn. Maar het is een grote wereld waar veel gebeurt. Het zou in het voordeel van hen beiden moeten zijn.
Buckley: Ik denk dat het afhankelijk is van Liv die erkent wat een eikel ze is geweest. Misschien als er een oprechte verontschuldiging was.
McIver: Wat zei ik over relatietherapie?
Buckley: Ja, ik denk ook dat ze ermee instemt om naar relatietherapie te gaan. Dan zie ik het graag werken. Ze moet echt haar act opruimen.
McIver: Hij moet wel de therapie van het stel aanbieden. Ik hoef er niet om te vragen. Hij moet het vrijwillig doen.
de droom van een midzomernacht (film uit 1999)
Buckley: Dat is eerlijk. Dat is eerlijk.
Krediet: de CW
Kun je praten over enkele van je favoriete hersens die je dit seizoen te eten krijgt en een deel van de gekte die daardoor ontstaat?
McIver: Salsa dansende hersenen was best leuk. Het was gek. Het was veel werk, gewoon om te proberen een dansroutine bij elkaar te krijgen en weer in vorm en flexibel te worden. Ik had lang niet gedanst. Dat was echt heel leuk. Geweldige kostuums, maar zeker geen ontspannende aflevering.
Buckley: Een pluim voor Rose, heel snel. Als acteur is het altijd angstaanjagend als je een telefoontje krijgt van een schrijver en ze zeggen: 'Hé, kun je zingen? Of kun je blanco.' Want je bent altijd zo van, 'Oh sh**.' In mijn geval kan ik dat niet. En elke week moet Rose dat doen, en elke week levert ze. Het wordt een beetje de norm. Ja, ze moest salsadansen. Als ik dat was geweest, wat een ramp zou dat zijn geweest.
McIver: Niet waar. Ik heb die handen gezien.
Buckley: Hoe durf je. Ik ben je aan het complimenteren en je bespot me.
McIver: Ik niet. Ik niet.
Buckley: Compliment voorbij. Ik ben klaar. Je bent goed in wat je doet.
McIver: Bedankt. Ik hoor je. Ik hoor wat je zegt. Ik heb het gevoel dat je in seizoen 5, zoals ik in sommige shows denk, wat meer uit de voeten kunt als je het personage kent en weet wat je doet. Ik heb gemerkt dat voor mij elk seizoen moeilijker wordt omdat het iets meer probeert te ontginnen. Ik kan op dit moment zeker niet ontspannen om Liv te leren kennen. Ik geef dat ook aan de schrijvers, en aan iedereen die bij de show betrokken is en hoe ze met de hersenen omgaan. Er wordt veel gegraven.
Ik heb het gevoel dat ik dit seizoen harder heb gewerkt dan ooit tevoren aan een show. En gewoon om het nieuw en origineel te houden. Ik heb het gevoel dat het echt heeft gewerkt en dat het zijn vruchten afwerpt. Ik heb meer zin in dit seizoen dan ooit in termen van de nieuwe lagen die we bij mensen zien. Een van mijn favoriete dingen is de humor van Malcolm dit seizoen. Clive Babineaux is altijd grappig geweest, maar hij leunt er dit jaar in op een manier waarop ik denk: 'Petje af voor Malcolm.' Hij doet echt geweldig werk. En hij regisseert een aflevering, gewoon terloops. De overachiever award gaat naar Malcolm.
Krediet: de CW
Robert, krijg je hersens te eten die je transformeren?
slechtste jaren van de middelbare school film
Buckley: Mag ik daar antwoord op geven? Ik eet dit jaar geen hersens.
McIver: Hé, het is nog niet het einde.
Buckley: Dat is eigenlijk waar. We hebben [Afleveringen] 10, 11, 12 of 13 niet gelezen.
McIver: Ik heb 10 gelezen.
Hoe voelde dit tot nu toe als een laatste seizoen, of toch?
Buckley: Rose herinnert ons er wekelijks aan dat ze zoiets heeft van: 'Zodra ze de laatste scène beëindigen, ken je me niet. Ik ken je niet.' Dat hoor ik wekelijks.
McIver: Volledige diva. Ik ging volledige diva. Ik dacht: 'Weet je wat? Het is nu of nooit. Misschien krijg ik nooit meer een baan. Ik word gewoon een hel voor dit laatste jaar.'
Buckley: Ze gooide ook een cola light naar een greep. Ze gedraagt zich verschrikkelijk.
Hebben showrunners Rob Thomas of Diane Ruggiero je verteld hoe de serie zal eindigen, of zelfs erop gezinspeeld?
McIver: Ik ken kleine stukjes van bepaalde karakters en zo die ik heb kunnen laten glimmen als ik ze heb lastiggevallen als ze hier zijn, of als de schrijvers daarboven zijn. Maar nee, dat weet ik eigenlijk niet. Elke aflevering gebeurt er zoveel voor ons en, zoals ik al zei, we werken er allemaal aan om elke aflevering nieuwe dingen te vinden.
Ik heb geen tijd of hersencapaciteit om te ver vooruit te denken. Ik ben gewoon een beetje gefocust op wat er nu gebeurt. En ik wil het ook nog niet verklappen. Er zal al een beetje verlatingsangst zijn, dus ik heb zoiets van: 'Laat me gewoon doen alsof het nog geen minuut langer eindigt.' Ik ben nog steeds ambitieus dat we op een gegeven moment een spin-off film gaan krijgen.