Het It-huis was eigenlijk ook een griezelig spookhuis IRL

2024

WAARSCHUWING: SPOILERS!

Pennywise terroriseert heel Derry, Maine, maar in de nieuwe bewerking van de horrorroman van Stephen King Het , is de thuisbasis van de clown een verlaten oud Victoriaans gebouw dat bekend staat als het Neibolt House. Het is hier dat de kinderen die gezamenlijk bekend staan als The Losers' Club, het kwaad ontdekken dat overal om hen heen op de loer ligt en uiteindelijk de maniakale geestclown confronteren in een intense confrontatie.

tekenen dat hij je terug wil na het uiteenvallen

Geconfronteerd met een relatief beperkt budget van $ 35 miljoen, besloot regisseur Andy Muschietti dat hij het huis in verschillende elementen moest opdelen. Hij bouwde de gevel op een verlaten terrein in Oshawa, Ontario. De kelder was een herbestemd bottelbedrijf in de buurt. En het overgrote deel van het interieur was een groot, rottend oud huis in een buitenwijk van Toronto, dat decennialang was gesloten nadat het tijdens de Grote Depressie als huis voor alleenstaande moeders had gediend.

Het huis zelf was al griezelig voordat Muschietti en production designer Claude Paré aan het werk gingen.

'Het was allemaal aangevuld met echt rare veiligheidsvoorzieningen en metalen deuren, die de originele Victoriaanse stijl ervan volledig camoufleerden, wat fantastisch was', zei Paré. 'Er zouden appartementen van worden gemaakt, dus we hadden toestemming om alles te verwijderen dat niet ongesteld was en er dit fantastische interieur van te maken, met alle spinnenwebben en puin en wijnstokken die op de plafonds en meubels groeiden.'

Het huis werd achtervolgd door verschillende geesten … waaronder de chagrijnige buurman, die rond de set zweefde als een boze wraakzuchtige geest.

'Het ergste was de buurman, die een onruststoker was,' herinnerde Muschietti zich. 'Hij wilde eigenlijk winst maken met ons daar, dus hij maakte ons leven onmogelijk. Telkens als hij hoorde rollen, zette hij de grasmaaier aan. Hij is gisteren inderdaad gearresteerd, dezelfde man, voor het verstoren van de rust bij een schietpartij op dezelfde plek.'

De kelder van dat huis was op zichzelf al vervallen en gruwelijk, bedekt met 'gekke schilderijen van moeders met hun baby's en kleine eekhoorns', zei Muschietti lachend. 'Niemand wilde daar naar beneden.'

Zelfs boven was angstaanjagend - en onheilspellend. 'We hebben een paar metalen deuren, kozijnen en muren uit elkaar gehaald en daaronder ontdekten we een spookachtig briefje met de tekst 'Je had dat allemaal niet moeten verplaatsen',' herinnert Paré zich. 'Het was echt raar. Hopelijk wordt niemand daarvan vervloekt.'

De Clownkamer

Toen Muschietti in de montagekamer ging zitten om een ruwe versie van de film te bekijken, had hij het gevoel dat er een beat ontbrak tijdens de bezoeken van de Losers aan de verlaten Victoriaanse. De oplossing? Het had meer schrik nodig in het spookhuis. Dus in maart, zes maanden na de hoofdfotografie, bouwde Paré een extra kamer op een soundstage in Toronto - de enige set die na de eerste opnames werd gebouwd - en vulde die met de engste dingen die ze konden bedenken: meer clowns.

Wanneer Richie (Finn Wolfhard) de kamer binnenkomt, wordt hij begroet met een nachtmerrieachtig circuskerkhof, vol met rottende, bezeten clowns die hun versteende jonge bezoeker beschimpen. De kleermakersvariëteit van de clowns droeg alleen maar bij aan de terreur.

'Andy had het idee dat hij clowns uit alle verschillende tijdperken in stijl en mode wilde hebben', zei Paré. 'Er waren echte clowns en nepclowns. Er was veel werk gestoken in het aankleden van mannequins en er een paar hoofden op zetten met maskers en pruiken enzovoort. Sommigen van hen waren echte mensen, dus ze beginnen te bewegen zoals je in de film ziet.'

De clowns waren niet de enige gruwelijke bloei. Ze bouwden een kist, maakten op maat gemaakt glas-in-lood met een clownthema en huurden zelfs een orgel voor de dag van de opnames.

de stortbak

In King's boek sjokken de kinderen door de riolen van Derry totdat ze een grote, zwarte leegte tegenkomen, die fungeert als een portaal naar een andere dimensie. Maar zoals Paré het stelt: 'dat spreekt niemand echt aan, tenzij je Charlie Rose bent', dus moest het team een nieuwe vorm vinden voor Pennywise's hol aan de andere kant van de 'macroverse', een term die King bedacht voor het onderling verbonden universum waarin zijn verhalen zich afspelen.

'Conceptueel wilde ik het meer geaard en echt houden', zei Muschietti. 'Dus in plaats van me in een gekke fantasiewereld te begeven, besloot ik een meeslepende en surrealistische - maar nog steeds geaarde - fysieke plek te maken.'

waarom is kapitein fantastisch beoordeeld met r

Er was nog een andere drijfveer om de verandering door te voeren: budget. Omdat de film een relatief laag budget van $ 35 miljoen had, suggereerde Muschietti, een grapje, dat 'de creatie van die wereld waarschijnlijk al het geld uit digitale effecten zou hebben gezogen.'

Na te hebben gekozen voor meer praktische en geaarde effecten, gingen Muschietti en Paré aan de slag. Nadat ze ideeën en ontwerpen hadden uitgewisseld, bedachten ze een vochtige oude stortbak, die de kinderen zouden tegenkomen na het doorkruisen van de lange, labyrintische riolen onder het huis. Omdat het niet in het boek stond, was er meer vrijheid om nieuwe verhaalrimpels te bedenken en toe te passen op het ontwerp van de set. Het was een indrukwekkende constructie, zelfs met budgettaire beperkingen, oplopend tot 36 voet hoog in de studio.

'In de nasleep van orkaan Katrina zag je overal in de stad watermerken, overal witte fosfaatvlekken, en die heb ik in de stortbak aangebracht', legt Paré uit. 'Om dat goed te doen, moet je een laser gebruiken die ronddraait. Je trekt overal een lijn. Binnen in de wagen. Buiten de wagen. Op de stapel kleding. Op de achterwand. En op de leidingen. Je zult zien dat er watermerken zijn die heel specifiek perfect zijn uitgelijnd, zelfs als de objecten schuin, hoekig of zacht zijn.'

De zwevende stapel kinderen (en kleding)

Pennywise eet kinderen, maar als een gewichtsbewust diner dat de huid van de kip trekt, consumeert hij hun kleding niet. De overgebleven draden stapelen zich op in omgekeerde chronologische volgorde, een specificatie die het decorontwerp van Paré leidde.

'Aangezien hij eeuwen geleden mensen begon te vermoorden, zou het klerending onderaan verrot zijn, een stapel echt donkere kleren,' legde hij uit. 'Alles zou er echt Victoriaans zijn, met een beetje franje of zoiets. Als je dan naar boven gaat, zou het meer moderne kleding zijn. Het zou kleurrijker zijn.'

Belangrijker was de reserve aan kinderen die Pennywise in het midden van de stortbak had laten drijven. De draaikolk van dode kinderen was ook een creatie geboren uit de gecombineerde verbeelding van Muschetti en Paré, met 'zwevende een metafoor voor sterven', aldus de regisseur.

'Het is een visioen dat de natuurkunde zo tart, heel surrealistisch en gruwelijk tegelijk, omdat je weet dat al die zwevende kinderen dode kinderen zijn', zei hij. 'Het heeft een rare carrouselkwaliteit, wat bijdraagt aan de verwrongen duisternis ervan. Het is iets dat kinderen veel doen, spelen. Zodra ze een stok zien rennen ze er meteen rondjes omheen.'

Toen het idee eenmaal was ontstaan, moest Paré zich gaan bezighouden met logistiek. 'Er waren gesprekken over hoeveel lichamen zouden drijven, zelfs over de snelheid [waarmee] de kinderen ronddraaiden.'

Ze besloten uiteindelijk dat er genoeg kinderen zouden zijn om de kijker te choqueren, maar lang niet in de buurt van eeuwenlange kinderlijkjes. Die beslissing zou dan een klein verhaalpunt informeren.

'We wilden niet langer dan een jaar [kinderen waard] zijn, want alle kinderen die dood zouden zijn geweest, zouden zijn opgegeten in de 27 jaar dat Pennywise weg was,' zei Paré. 'Dus de kinderen van die tijd zijn eigenlijk een reserve voor de komende 27 jaar.'

Een shot uit de film bevatte een top-down blik op de zwevende vortex - compleet met de kinderen die door de hele film werden gegeten en bovenop dreven. De film had al genoeg angsten - en met meer dan $ 200 miljoen aan de kassa in slechts een week, zal Muschietti waarschijnlijk meer geld hebben om een nog meeslepender schrikfeest voor het vervolg te creëren.