• Wetenschap

Als we buitenaardse wezens zoeken, moeten we door hun ogen naar de aarde kijken

• 2025

Stel dat er echt buitenaardse wezens zijn die rondkruipen op het oppervlak van een verre planeet en erin zijn geslaagd om alles te overleven wat de ruimte hen tot nu toe heeft toegeworpen. Hoe kunnen we erachter komen dat ze bestaan?

Het antwoord zou kunnen liggen in hoe ze ons (hypothetisch) zouden zien. We zullen misschien nooit weten of er werkelijk intelligente wezens zijn die onze planeet hebben gezien terwijl deze langs de zon ging, maar door haar vanuit hun perspectief te observeren, kunnen we door buitenaardse ogen kijken. Dit is het doel van het missieconcept van de Earth Transit Observer (ETO). Onder leiding van een onderzoeksteam van het Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL), zal ETO de aarde in transit bekijken alsof het een ruimtevaartuig is dat hier door andere intelligente wezens is gestuurd.

255 engel nummer betekenis

Onderzoekers Noam Izenberg en Kevin Stevenson, die de projectleiders zullen zijn als deze missie werkelijkheid wordt, en samen een studie onlangs gepresenteerd op de 52e maan- en planetaire wetenschapsconferentie , en Laura Mayorga, die ook mede-leider was van het onderzoek, geloven dat het observeren van de aarde vanuit het perspectief van een wezen dat nooit wist dat het bestond ons nieuwe inzichten zou kunnen geven over hoe we naar bewoonbare - en mogelijk bewoonde - planeten kunnen zoeken.

'Hoewel een waarnemer van de aardetransit ons niet expliciet zal helpen exoplaneten te detecteren, zal het ons helpen ze te begrijpen en hun mogelijke bewoonbaarheidskenmerken beter te achterhalen. Er is een fundamenteel probleem in de wetenschap van exoplaneten, namelijk dat we planeten alleen zo goed kennen als hun sterren', zeiden ze.

Astronomen gebruiken de transitmethode om exoplaneten te vinden sinds 1999. Deze methode bepaalt wanneer een planeet voor zijn ster draait, waardoor het sterlicht dooft terwijl het wordt verduisterd en weer helderder wordt wanneer de planeet verder beweegt. Deeltjes in de atmosfeer van een planeet kunnen op sommige frequenties ook sterlicht absorberen, en het licht dat erdoorheen komt, kan de waarnemer vertellen hoeveel er is geabsorbeerd en of dat een teken is van een planeet in transit. Wat het ETO-team wil weten, is of er in de toekomst meer kan worden toegepast op deze methode.

Het probleem met sterren is dat ze overal een verschillende mate van helderheid hebben, waarbij sterrenvlekken (zoals de zonnevlekken in onze eigen ster) kunnen vervormen wat wetenschappers denken te zien op een doorgaande planeet. De donkere vlekken op onze zon zijn echter gedocumenteerd en gevolgd, zodat wetenschappers weten hoe ze in de loop van de tijd veranderen. Sterrenvlekken op verre lichamen blijven grotendeels onbekend. Als er geen duidelijk idee is van hun grootte of verspreiding, kunnen ze met waarnemingen knoeien. De meeste exoplaneten staan ​​ook te dicht bij hun sterren om de continenten en oceanen die ze hebben te kunnen onderscheiden.

'Zelfs als je de planeet van de ster kunt scheiden, reflecteert en absorbeert de aarde zonlicht op verschillende golflengten', aldus de onderzoekers. 'Je gebruikt de zon altijd als referentie om te zeggen dat de planeet donker is omdat hij hier licht absorbeert of dat hij donker is omdat de ster hier donker is en dat alleen maar weerkaatst. Wil een ster een goede referentie zijn, dan moet hij ofwel onveranderlijk zijn, ofwel moet je goed begrijpen hoe hij verandert.'

Als er intelligente buitenaardse wezens zijn met hightech telescopen, hoe zouden ze de aarde dan zien?

Wanneer ze exoplaneten proberen te karakteriseren, zoeken ruimtetelescopen zoals TESS en Hubble (en de James Webb Space Telescope wanneer deze van de grond komt) naar mogelijke tekenen van het bewoonbaarheidspotentieel van een planeet. Dezelfde atmosferische deeltjes die sterlicht absorberen, kunnen ook verraden of die planeet iets heeft dat in de buurt komt van de lucht die we inademen - of niet. Dergelijke gegevens hebben ons verteld over exoplaneten waar het alles regent, van metaal tot lava, zelfs een die zo heet is dat het niet alleen metaal verdampt, maar de dampmoleculen verscheurt totdat de uiteengereten atomen worden weggeblazen naar de koelere nachtkant en een kans krijgen om te hergroeperen .

'Toekomstige NASA-astrofysische missies, zoals JWST, zullen tientallen transmissiespectra moeten stapelen om voldoende signaal op te bouwen voor de relatief kleine atmosferen op terrestrische planeten', aldus de ETO-wetenschappers. 'Variaties in de atmosfeer van de planeet en op de ster zijn als achtergrondgeluiden wanneer je signalen probeert te onderscheiden. Een waarnemer van de aardtransit zal testen hoe goed stapelen kan en of er andere strategieën nodig zijn.'

Wat ETO waarschijnlijk zal zien, is: De lichtblauwe stip van Carl Sagan , waterig en bedekt met wolken, met een atmosfeer van stikstof en zuurstof waarin waterdamp neerslaat. Gereflecteerd licht kan ook verraden of een planeet oceanen heeft en misschien zelfs planeetleven, dat een zeer lage reflectiviteit heeft. Elk hemellichaam met water wordt door aardbewoners gezien als een grotere kans om bewoonbaar te zijn. Er zijn ook sporen van methaan in onze atmosfeer, en methaan is een organische stof die een buitenaardse waarnemer zou kunnen vertellen dat de onbekende blauwe planeet waar ze naar staren mogelijk wemelt van het leven.

'Als we van een afstand naar de aarde kijken, zouden we op zoek zijn naar bewijs (of tekenen) van leven zoals we dat kennen, en dat is precies wat we doen als we op zoek zijn naar leven op andere planeten. We zoeken bijvoorbeeld naar gassen die ofwel alleen worden geproduceerd door het leven zoals wij dat kennen, ofwel nodig zijn voor het leven zoals wij dat kennen. Op aarde zijn dat zuurstof, methaan, ozon en water. Deze gassen laten elk hun eigen signatuur achter in het waargenomen spectrum van de atmosfeer van de planeet.'

De aarde is echter misschien niet zo gemakkelijk te demystificeren vanuit het perspectief van een buitenaards wezen. Sterren en planeten zijn dynamisch. Er vinden altijd fakkels en stormen plaats op sterren, die ook plasma uitspugen bij coronale massa-ejecties die zouden kunnen knoeien met hoe transiterende planeten worden gezien. Dan zijn er de constant veranderende seizoenen op planeten die ook waarnemingen kunnen verstoren. Een buitenaardse astronoom die Mars probeert te detecteren, zou net zo onvruchtbaar zijn als de planeet zelf.

'We kunnen een observatie in de stijl van een exoplaneet maken en precies weten wat de aarde, de zon en het ruimtevaartuig doen en hoe dat ons eindproduct beïnvloedt', aldus de onderzoekers. 'Deze lessen zijn dan direct overdraagbaar naar waarnemingen van exoplaneten.'

Natuurlijk is het Gaian-model slechts een weerspiegeling van wat nodig is om het leven op aarde te laten bloeien. Niemand weet of er dingen zijn die in leven blijven door vergif in te ademen. Als zelfs sommige aardbacteriën stenen kunnen eten en methaan kunnen metaboliseren, moet je alles verwachten.