gov-civil-vilareal.ptStuff We Love: Waarom de originele My Little Pony-serie nog steeds de meest magische is
>Ponyland lijkt zo goed als verdwenen. Naast de elektrische regenboog dat is My Little Pony vriendschap is magisch en de epische fandom van Equestria die zijn eigen caleidoscopische conventie voortbracht, de pastelkleurige luchten en suikerspinwolken van het origineel Mijn kleine pony serie voelt misschien als vergeten magie.
batman: de donkere ridder keert terug, deel 1
Hoewel het geen legioen fandom had - tenzij je alle kleine meisjes meetelt in de jaren '80 en vroege jaren '90 die pony's paraderen in de kleur van paaseieren rond een plastic kasteel - was er iets dromerigs aan een plek waar pratende pony's met speciale krachten dartelen onder een glinsterende regenboog. En door glinsterend gras, en door glinsterend water, en rond glinsterende cactussen die eigenlijk enorme roze en paarse kristallen zijn. Glitteranimaties waren besmettelijk in Mijn kleine pony , en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet meer dan een beetje gebiologeerd was door het digitale elfenstof.
Van het Paradise Estate tot Flutter Valley tot Dream Castle, de show was zo grillig raar dat het gemakkelijk een betovering wierp op de fantasie-geobsedeerde kinderversie van mezelf die nog steeds geloofde in feeën en monsters onder het bed. Dit was een plek waar edelstenen die als bloemen groeiden en de krachtigste magie die er bestaat, ook bekend als de Rainbow of Light, het kwaad konden trotseren, maar toch in een hartvormig medaillon pasten. Er waren eenhoorns, pegasi, draken, trollen, goede en slechte tovenarij, krachtige talismannen en mythische wezens die zo bizar waren dat ze geen soort hadden. Sea Ponies waren Hasbro's antwoord op zeemeerminnen. Als die pompons met googige ogen, die je vaak ziet als potloodtoppers, rond zouden kunnen springen en onzin kunnen kletsen, zou je de Bushwoolies hebben. De tovenaar Moochick en zijn paddenstoelenhuis waren betoverend, zo niet een beetje trippy. Flutter Ponies brachten dromerige middagen door, zwevend rond een New Age Zonnekristal dat gloeide in het midden van iets dat vaag op Stonehenge leek. Er was zelfs een bepaalde pony genaamd Knight Shade die de paardencartoon-incarnatie van Prince was, als die er ooit was. Zijn haar was natuurlijk paars.
Vreemd en enigszins morbide kind dat ik was, wat me nog meer naar Ponyland trok, waren de dingen die in de schaduwen op de loer lagen. De plaats was geteisterd door trollen en gedaanteverwisselaars en wezens met te veel hoorns of tentakels om niet als gevaarlijk te worden beschouwd. Schurken varieerden van de hysterisch stuntelige heksen Hydia, Reeka en Draggle tot schaduwetende tovenaar Morpheus tot de druipende paarse Smooze die zelfs een eigen themalied had. Cthulhu-achtige Squirk sloop rond de bodem van de oceaan met een charme die iedereen en alles in een verzonken ondergang kon storten. Midnight Castle was de plek waar de kromgetrokken centaur Tirek, de meest metalen van allemaal, regeerde. Hij had de macht om onschuldige kleine pony's in draken te veranderen om zijn Chariot of Midnight te trekken, omdat hij de ondoordringbare Rainbow of Darkness in zijn bezit had. Het wordt niet meer badass dan magie die voor altijd de bijbehorende mentale soundtrack van Dio's zal hebben Regenboog in het donker .
Hoewel de pony's aan de oppervlakte onschuldige wezens leken, en soms te naïef om te merken dat ze op het punt stonden in een kerker te worden gedreven door de vleermuisgevleugelde Scorpan, konden die snoepkleuren bedrieglijk zijn. Dreig hun magie of hun schaduwen te stelen en je zou kunnen worden geconfronteerd met de toorn van eenhoorns die laserstralen met angstaanjagende precisie schieten, of een hele zwerm Flutterpony's die met hun sprookjesvleugels fladderen om je in regenbogen te verstikken of je te overladen met brandende sprankeling. Zelfs wraak moest sprankelen.
Ik zou Ponyland willen zien als een soort parallel universum aan Equestria, ergens waar je als een eenhoorn in en uit kunt knipogen als je een vleugje nostalgie voelt, of gewoon wilt bestaan in een mystiek toevluchtsoord waar er misschien geen app daarvoor, maar er is een kristal. Want soms moet je gewoon in een paddenstoel rondhangen of op een regenboog rijden.
codes voor manifestatie
